(oznaka godności)

См. также в других словарях:

• oznaka — ż III, CMs. oznakaace; lm D. oznakaak 1. częściej w lm «objaw świadczący o czymś; symptom» Oznaki gniewu, niezadowolenia, radości. Dreszcze były oznaką choroby. Dawać słabe oznaki życia. Wystąpiły oznaki osłabienia, zmęczenia, wyczerpania. 2.… …   Słownik języka polskiego

• marszałkowski — marszałkowskiscy przym. od marszałek ∆ Buława marszałkowska «buława będąca oznaką władzy marszałka; przenośnie: stopień (wojskowy) marszałka» ∆ Laska marszałkowska «symbol uprawnień marszałka sejmu; w dawnej Polsce od XIV w.: oznaka godności i… …   Słownik języka polskiego

• buzdygan — m IV, D. a a. u, Ms. buzdygannie; lm M. y hist. «broń obuchowa, podobna do buławy, o stalowej głowicy rozszczepionej na pionowe pióra; w Polsce w w. XVI XVIII używana jako oznaka godności niektórych dowódców wojskowych oraz mistrzów i starszych… …   Słownik języka polskiego

• kapelusz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «nakrycie głowy składające się zwykle z główki i ronda, wykonane z tkaniny, skóry, filcu, słomki lub innych materiałów» Filcowy, pilśniowy, słomkowy kapelusz. Miękki, sztywny kapelusz. Trójgraniasty kapelusz. Kapelusz …   Słownik języka polskiego

• pierścień — m I, D. pierścieńenia; lm M. pierścieńenie, D. pierścieńeni 1. «obrączka ze szlachetnego metalu, ozdobiona zwykle drogim kamieniem, noszona na palcu jako ozdoba lub oznaka godności» Złoty pierścień. Pierścień biskupi. Pierścień z brylantem, z… …   Słownik języka polskiego

• buzdygan — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || rzad. u, Mc. buzdygannie {{/stl 8}}{{stl 7}} dawny rodzaj broni obuchowej pochodzenia wschodniego, podobnej do maczugi, ze stalowymi piórami na kulistej głowicy; w Polsce w XVI– XVIII w. oznaka godności… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• biret — m IV, D. u, Ms. biretecie; lm M. y «nakrycie głowy różnych kształtów i różnej barwy, będące częścią stroju liturgicznego katolickiego i protestanckiego, a także oznaką piastowanej godności lub urzędu, np. profesorskiego, sędziowskiego» ‹ze śrdwłc …   Słownik języka polskiego

• korona — ż IV, CMs. koronanie; lm D. koronaon 1. «symbol władzy monarchy, zwykle w postaci złotej, bogato zdobionej obręczy, wkładanej na głowę» ∆ Korona pięciopałkowa, hrabiowska, baronowska itp. «wyobrażenie korony na herbach i przedmiotach użytkowych… …   Słownik języka polskiego

• mitra — ż IV, CMs. mitratrze; lm D. mitr 1. «dwurożna, ozdobna czapka stanowiąca nakrycie głowy władców starożytnej Asyrii, Persji i Frygii» 2. «czterodzielna czapka z futrzanym otokiem noszona przez książąt wschodnich; podobne do niej w kształcie… …   Słownik języka polskiego

• pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… …   Słownik języka polskiego

• purpura — ż IV, CMs. purpuraurze; lm D. purpuraur 1. «kolor ciemnoczerwony z odcieniem fioletowym» Purpura jesiennych liści. ◊ Oblać się purpurą «mocno i gwałtownie się zarumienić» 2. «tkanina tego koloru» Schody wysłano purpurą. Ściany komnaty obite były… …   Słownik języka polskiego